Page 127 - GREC14N_RHO_03
P. 127

RHO




        Το σπίτι σας λοιπόν είναι έρημο και κάμποσες γάτες περιφέρονται
        στον ρημαγμένο κήπο του. Το καλοκαίρι βλέπει κανείς τουρίστες να τις
        ταΐζουν από τα κάγκελα, αλλά το χειμώνα θα λιμοκτονούν, φαντάζομαι.
        Οι ευκάλυπτοι έχουν ψηλώσει τρομερά, μια πυκνή συστάδα δέντρων στην
        άκρη της πόλης. Οι μπουκαμβίλιες τώρα που σας γράφω είναι ολάνθιστες
        και, ακόμα και ακλάδευτες, είναι πανέμορφες. Θα σας αρέσουν, είμαι
        σίγουρη γι’ αυτό. Έχουν το ίδιο χρώμα τα άνθη τους με τότε. Όπως τις
        περιγράφατε κι εσείς.                                                 Who is who
        Να μην το ξεχάσω, τοποθέτησαν και μια ταμπέλα έξω που γράφει πως
        εκεί ζήσατε. Το μάθατε ποτέ; Ούτε τότε θα το φανταζόσασταν, γιατί       Born in Rhodes, Titsa
                                                                              Pipinou lived and studied
        ακόμη δεν ήσασταν γνωστός συγγραφέας. Ωστόσο σήμερα οι περαστικοί     for a while in England. She
        μπορούν να το διαβάσουν, αν δεν βιάζονται. Απέναντι ακριβώς έβαλαν     returned to Rhodes, and
        μια μεγαλύτερη ταμπέλα, όχι απλώς μεγαλύτερη, μια τεράστια, με το      she lives there eversince.
        όνομα του ξενοδοχείου που σας άρεσε, με το όνομά του το παλιό: Albergo   Her first appearance in
                                                                               Greek Letters was made
        delle Rose. Μόνο που τώρα πια δεν είναι το ίδιο μεγαλόπρεπο ξενοδοχείο    in 1994. She has written
        με τότε, αλλά καζίνο. Πάντως έχει το ίδιο όνομα, κάτι είναι και αυτό.  and published 8 novels,
        Πριν από λίγα χρόνια ένας άστεγος, ένας μικροπωλητής, Κώστα τον        while her short stories
        έλεγαν, που, αφού γύρισε την Ελλάδα και την Ευρώπη, βρήκε απάγκιο      have been presented in
        εδώ, τις νύχτες, όταν όλα ησύχαζαν, τρύπωνε μες στο σπίτι σας κρυφά   anthologies, literary diaries,
                                                                              newspapers and magazines
        και ξάπλωνε σε μιαν άκρη. Ξημέρωμα εξαφανιζόταν μην τον δουν.         and translated in German
        Απομεινάρι μόνο της παρουσίας του, κάποια σκισμένη, πλαστική               and Czech.
        σακούλα, με τα λίγα υπάρχοντά του πεταμένα στο εσωτερικό. Το ίδιο     Γεννημένη στη Ρόδο, η Τίτσα
        και το ίδιο, κάθε νύχτα, για κάμποσο καιρό. Είμαι σίγουρη πως εσάς δεν   Πιπίνου έζησε και σπούδασε
                                                                                για ένα διάστημα στην
        θα σας ενοχλούσε τόσο όσο ενόχλησε τους υπαλλήλους του δήμου και       Αγγλία. Από το 1994 έχει
        της αρχαιολογίας, που τον πέταξαν έξω μαζί με τη σκισμένη σακούλα     γράψει 8 μυθιστορήματα, τα
        μια μέρα. Αυτό ήταν, από τότε δεν ξανακατοικήθηκε, απ’ όσο ξέρω. Τα   οποία έχουν εκδοθεί. Κείμενά
        τελευταία χρόνια δίπλα στην ταμπέλα που λέει ότι εκεί ζήσατε έβαλαν και   της έχουν δημοσιευτεί σε
                                                                               ανθολογίες, λογοτεχνικά
        μια άλλη, που λέει ότι τώρα είναι τα γραφεία της «Στέγης Γραμμάτων και   ημερολόγια, εφημερίδες,
        Τεχνών Δωδεκανήσου». Κάτι είναι κι αυτό, τουλάχιστον δεν μένει έρημο.    περιοδικά κι έχουν
                                                                                  μεταφραστεί.

                                                                 A snapshot of the writer’s childhood in
                                                                 Rhodes. Στιγμιότυπο από την παιδική
                                                                 ηλικία της συγγραφέως στη Ρόδο.







                                                                 Είναι νύχτα τώρα που σας γράφω. Νύχτα
                                                                 θα έχετε κι εσείς εκεί που είστε. Ή μήπως
                                                                 και κάνω λάθος; Δεν έχετε τρόπο να μου το
                                                                 πείτε. Αφήστε καλύτερα να το φαντάζομαι.
                                                                 Τώρα που θα τελειώσω το γράμμα λέω να
                                                                 πεταχτώ έως το σπίτι σας, να το περάσω
                                                                 κάτω από τη σχισμή της πόρτας, έτσι κι
                                                                 αλλιώς είμαστε πολύ κοντά. Πολύ κοντά
                                                                 στον τόπο, πολύ μακριά στο χρόνο.
                                                                 Με όλη την αγάπη που έχω για όσους
                                                                 βαθιά εκτιμώ.
                                                                 Τίτσα Πιπίνου

                                                                                             127
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132